Oznaczało to, że większość sprzedawanego złota pochodziła z grabieży krajów okupowanych. Na podstawie dokumentów odnalezionych w szwedzkich, szwajcarskich i amerykańskich archiwach ujawnili oni, że w latach 1939-1944 Szwecja zakupiła co najmniej 34, 4 ton złota od Niemiec mimo iż rządy alianckie ostrzegały kraje neutralne, że niemiecki Bank Rzeszy oferuje do sprzedaży większe ilości złota, niż wynosiły rezerwy Niemiec przed rozpoczęciem wojny. Wizerunek Szwecji doznał decydującego ciosu dopiero w wyniku publikacji emerytowanego ambasadora, Svena Fredrik Hedina, i publicysty radiowego GöranaĮlgemyra na temat zakupów nazistowskiego złota i zasobów złota niewiadomego pochodzenia w bankach szwedzkich. Książka, prezentująca nieprzyjemne dla Szwecji fakty, przemilczana i zignorowana, znana jest jedynie nielicznym. Jacob i Marcus Wallenbergowie - stryjowie Raoula Wallenberga - pośredniczyli w zakupach materiałów strategicznych przez niemieckie firmy. Ta rodzina, o której mówi się, że jest właścicielem połowy Szwecji, zarabiała miliardy koron na handlu papierami wartościowymi i złotem podejrzanego pochodzenia. Autorzy odsłaniają w niej rolę Wallenbergów wĬzasie II wojny światowej. komentarze prasy holenderskiej przypomniały, iż w roku 1989ĭwaj historycy i dziennikarze holenderscy: Gerard Aalder i Cees Wiebe, opublikowali książkę pod tytułem "Interesy za każdą cenę". Jednoznaczny wskazywały one na Szwecję jako jeden z krajów, który uczestniczył w tym procederze.
Ramosa - Ámbito Financiero - opublikowała serię artykułów dotyczących argentyński ego śladu złota zrabowanego przez hitlerowców w podbitych krajach w czasie II wojny światowej, nikt w Szwecji nie zwrócił na nie specjalnej uwagi mimo, iż w sposób
argentyńska gazeta wydawana przez ekonomistę Julio A.
0 kommentar(er)
